ryknąć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *ryknǫti, of onomatopoeic origin.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈrɨk.nɔɲt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɨknɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: ryk‧nąć

Verb

ryknąć pf (imperfective ryczeć)

  1. (intransitive, of animals) to roar
    Synonym: zaryczeć
  2. (intransitive, of people) to bawl, to bellow

Conjugation
Conjugation of ryknąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ryknąć
future tense 1st ryknę rykniemy
2nd rykniesz rykniecie
3rd ryknie rykną
impersonal ryknie się
past tense 1st ryknąłem ryknęłam ryknęliśmy ryknęłyśmy
2nd ryknąłeś ryknęłaś ryknęliście ryknęłyście
3rd ryknął ryknęła ryknęło ryknęli ryknęły
impersonal ryknięto
conditional 1st ryknąłbym ryknęłabym ryknęlibyśmy ryknęłybyśmy
2nd ryknąłbyś ryknęłabyś ryknęlibyście ryknęłybyście
3rd ryknąłby ryknęłaby ryknęłoby ryknęliby ryknęłyby
impersonal ryknięto by
imperative 1st niech ryknę ryknijmy
2nd ryknij ryknijcie
3rd niech ryknie niech rykną
anterior adverbial participle ryknąwszy
verbal noun ryknięcie

Further reading
  • ryknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ryknąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.