zaryczeć

Polish

Etymology

From za- +‎ ryczeć.

Pronunciation
  • IPA(key): /zaˈrɨ.t͡ʂɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨt͡ʂɛt͡ɕ
  • Syllabification: za‧ry‧czeć

Verb

zaryczeć pf (imperfective ryczeć)

  1. (intransitive, of animals) to roar
    Synonym: ryknąć
  2. (intransitive, of people) to bawl, to bellow

Conjugation
Conjugation of zaryczeć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zaryczeć
future tense 1st zaryczę zaryczymy
2nd zaryczysz zaryczycie
3rd zaryczy zaryczą
impersonal zaryczy się
past tense 1st zaryczałem zaryczałam zaryczeliśmy zaryczałyśmy
2nd zaryczałeś zaryczałaś zaryczeliście zaryczałyście
3rd zaryczał zaryczała zaryczało zaryczeli zaryczały
impersonal zaryczano
conditional 1st zaryczałbym zaryczałabym zaryczelibyśmy zaryczałybyśmy
2nd zaryczałbyś zaryczałabyś zaryczelibyście zaryczałybyście
3rd zaryczałby zaryczałaby zaryczałoby zaryczeliby zaryczałyby
impersonal zaryczano by
imperative 1st niech zaryczę zaryczmy
2nd zarycz zaryczcie
3rd niech zaryczy niech zaryczą
anterior adverbial participle zaryczawszy
verbal noun zaryczenie

Further reading
  • zaryczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zaryczeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.