skeina
Icelandic
    
    Pronunciation
    
- IPA(key): /ˈsceiːna/
- Rhymes: -eiːna
 
Noun
    
skeina f (genitive singular skeinu, nominative plural skeinur)
- scratch
- Þetta er bara skeina.
- This is just a scratch.
 
 
- Þetta er bara skeina.
Declension
    
declension of skeina
| f-w1 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | skeina | skeinan | skeinur | skeinurnar | 
| accusative | skeinu | skeinuna | skeinur | skeinurnar | 
| dative | skeinu | skeinunni | skeinum | skeinunum | 
| genitive | skeinu | skeinunnar | skeina | skeinanna | 
See also
    
- skráma
Conjugation
    
skeina — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að skeina | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | skeint | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | skeinandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég skeini | við skeinum | present (nútíð) | ég skeini | við skeinum | 
| þú skeinir | þið skeinið | þú skeinir | þið skeinið | ||
| hann, hún, það skeinir | þeir, þær, þau skeina | hann, hún, það skeini | þeir, þær, þau skeini | ||
| past (þátíð) | ég skeindi | við skeindum | past (þátíð) | ég skeindi | við skeindum | 
| þú skeindir | þið skeinduð | þú skeindir | þið skeinduð | ||
| hann, hún, það skeindi | þeir, þær, þau skeindu | hann, hún, það skeindi | þeir, þær, þau skeindu | ||
| imperative (boðháttur) | skein (þú) | skeinið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skeindu | skeiniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
skeinast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að skeinast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | skeinst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | skeinandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég skeinist | við skeinumst | present (nútíð) | ég skeinist | við skeinumst | 
| þú skeinist | þið skeinist | þú skeinist | þið skeinist | ||
| hann, hún, það skeinist | þeir, þær, þau skeinast | hann, hún, það skeinist | þeir, þær, þau skeinist | ||
| past (þátíð) | ég skeindist | við skeindumst | past (þátíð) | ég skeindist | við skeindumst | 
| þú skeindist | þið skeindust | þú skeindist | þið skeindust | ||
| hann, hún, það skeindist | þeir, þær, þau skeindust | hann, hún, það skeindist | þeir, þær, þau skeindust | ||
| imperative (boðháttur) | skeinst (þú) | skeinist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skeinstu | skeinisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
skeindur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | skeindur | skeind | skeint | skeindir | skeindar | skeind | |
| accusative (þolfall) | skeindan | skeinda | skeint | skeinda | skeindar | skeind | |
| dative (þágufall) | skeindum | skeindri | skeindu | skeindum | skeindum | skeindum | |
| genitive (eignarfall) | skeinds | skeindrar | skeinds | skeindra | skeindra | skeindra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | skeindi | skeinda | skeinda | skeindu | skeindu | skeindu | |
| accusative (þolfall) | skeinda | skeindu | skeinda | skeindu | skeindu | skeindu | |
| dative (þágufall) | skeinda | skeindu | skeinda | skeindu | skeindu | skeindu | |
| genitive (eignarfall) | skeinda | skeindu | skeinda | skeindu | skeindu | skeindu | |
Derived terms
    
- skeina sig (to wipe oneself)
Anagrams
    
Norwegian Nynorsk
    
    
Old Norse
    
    Etymology
    
From Proto-Germanic *skainijaną.
Conjugation
    
Conjugation of skeina —  active (weak class 1)
| infinitive | skeina | |
|---|---|---|
| present participle | skeinandi | |
| past participle | skeindr | |
| indicative | present | past | 
| 1st-person singular | skeini | skeinda | 
| 2nd-person singular | skeinir | skeindir | 
| 3rd-person singular | skeinir | skeindi | 
| 1st-person plural | skeinum | skeindum | 
| 2nd-person plural | skeinið | skeinduð | 
| 3rd-person plural | skeina | skeindu | 
| subjunctive | present | past | 
| 1st-person singular | skeina | skeinda | 
| 2nd-person singular | skeinir | skeindir | 
| 3rd-person singular | skeini | skeindi | 
| 1st-person plural | skeinim | skeindim | 
| 2nd-person plural | skeinið | skeindið | 
| 3rd-person plural | skeini | skeindi | 
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | skein, skeini | |
| 1st-person plural | skeinum | |
| 2nd-person plural | skeinið | |
Conjugation of skeina —  mediopassive (weak class 1)
| infinitive | skeinask | |
|---|---|---|
| present participle | skeinandisk | |
| past participle | skeinzk | |
| indicative | present | past | 
| 1st-person singular | skeinumk | skeindumk | 
| 2nd-person singular | skeinisk | skeindisk | 
| 3rd-person singular | skeinisk | skeindisk | 
| 1st-person plural | skeinumsk | skeindumsk | 
| 2nd-person plural | skeinizk | skeinduzk | 
| 3rd-person plural | skeinask | skeindusk | 
| subjunctive | present | past | 
| 1st-person singular | skeinumk | skeindumk | 
| 2nd-person singular | skeinisk | skeindisk | 
| 3rd-person singular | skeinisk | skeindisk | 
| 1st-person plural | skeinimsk | skeindimsk | 
| 2nd-person plural | skeinizk | skeindizk | 
| 3rd-person plural | skeinisk | skeindisk | 
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | skeinsk, skeinisk | |
| 1st-person plural | skeinumsk | |
| 2nd-person plural | skeinizk | |
References
    
- “skeina”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.