skrzyczeć

Polish

Etymology

From s- +‎ krzyczeć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈskʂɨ.t͡ʂɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨt͡ʂɛt͡ɕ
  • Syllabification: skrzy‧czeć

Verb

skrzyczeć pf

  1. (transitive) to scold, to chide, to rebuke
    Synonyms: okrzyczeć, nakrzyczeć, zbesztać, złajać, zganić, skarcić, upomnieć, napomnieć

Conjugation
Conjugation of skrzyczeć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive skrzyczeć
future tense 1st skrzyczę skrzyczymy
2nd skrzyczysz skrzyczycie
3rd skrzyczy skrzyczą
impersonal skrzyczy się
past tense 1st skrzyczałem skrzyczałam skrzyczeliśmy skrzyczałyśmy
2nd skrzyczałeś skrzyczałaś skrzyczeliście skrzyczałyście
3rd skrzyczał skrzyczała skrzyczało skrzyczeli skrzyczały
impersonal skrzyczano
conditional 1st skrzyczałbym skrzyczałabym skrzyczelibyśmy skrzyczałybyśmy
2nd skrzyczałbyś skrzyczałabyś skrzyczelibyście skrzyczałybyście
3rd skrzyczałby skrzyczałaby skrzyczałoby skrzyczeliby skrzyczałyby
impersonal skrzyczano by
imperative 1st niech skrzyczę skrzyczmy
2nd skrzycz skrzyczcie
3rd niech skrzyczy niech skrzyczą
passive adjectival participle skrzyczany skrzyczana skrzyczane skrzyczani skrzyczane
anterior adverbial participle skrzyczawszy
verbal noun skrzyczenie

Further reading
  • skrzyczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • skrzyczeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.