stopić

Polish

Etymology

From s- +‎ topić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈstɔ.pit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔpit͡ɕ
  • Syllabification: sto‧pić

Verb

stopić pf (imperfective stapiać)

  1. (transitive) to melt (cause a solid to become liquid using heat)
    Synonym: roztopić
  2. (transitive) to fuse, to meld
  3. (transitive) to alloy
  4. (reflexive) to melt (of a solid, to become liquid)
  5. (reflexive) to fuse together, to become fused

Conjugation
Conjugation of stopić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive stopić
future tense 1st stopię stopimy
2nd stopisz stopicie
3rd stopi stopią
impersonal stopi się
past tense 1st stopiłem stopiłam stopiliśmy stopiłyśmy
2nd stopiłeś stopiłaś stopiliście stopiłyście
3rd stopił stopiła stopiło stopili stopiły
impersonal stopiono
conditional 1st stopiłbym stopiłabym stopilibyśmy stopiłybyśmy
2nd stopiłbyś stopiłabyś stopilibyście stopiłybyście
3rd stopiłby stopiłaby stopiłoby stopiliby stopiłyby
impersonal stopiono by
imperative 1st niech stopię stopmy
2nd stop stopcie
3rd niech stopi niech stopią
passive adjectival participle stopiony stopiona stopione stopieni stopione
anterior adverbial participle stopiwszy
verbal noun stopienie

Further reading
  • stopić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • stopić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.