uczeń

Polish

Etymology

From uczyć +‎ -eń.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈu.t͡ʂɛɲ/
Audio (file)
Rhymes: -ut͡ʂɛɲ
Syllabification: u‧czeń

Noun

uczeń m pers (feminine uczennica)

student, schoolboy, pupil, apprentice (someone who learns)
Hyponyms: student, studentka

Declension

Declension of uczeń

	singular	plural
nominative	uczeń	uczniowie
genitive	ucznia	uczniów/uczni
dative	uczniowi	uczniom
accusative	ucznia	uczniów/uczni
instrumental	uczniem	uczniami
locative	uczniu	uczniach
vocative	uczniu	uczniowie

Related terms

uczyć

Further reading

uczeń in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
uczeń in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.