upiąć

Polish

Etymology

From u- +‎ piąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈu.pjɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -upjɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: u‧piąć

Verb

upiąć pf (imperfective upinać)

  1. (transitive) to pin up, to fix in place

Conjugation
Conjugation of upiąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive upiąć
future tense 1st upnę upniemy
2nd upniesz upniecie
3rd upnie upną
impersonal upnie się
past tense 1st upiąłem upięłam upięliśmy upięłyśmy
2nd upiąłeś upięłaś upięliście upięłyście
3rd upiął upięła upięło upięli upięły
impersonal upięto
conditional 1st upiąłbym upięłabym upięlibyśmy upięłybyśmy
2nd upiąłbyś upięłabyś upięlibyście upięłybyście
3rd upiąłby upięłaby upięłoby upięliby upięłyby
impersonal upięto by
imperative 1st niech upnę upnijmy
2nd upnij upnijcie
3rd niech upnie niech upną
passive adjectival participle upięty upięta upięte upięci upięte
anterior adverbial participle upiąwszy
verbal noun upięcie

Further reading
  • upiąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • upiąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.