wielbiciel

Polish

Etymology

From wielbić +‎ -ciel.

Pronunciation

IPA^(key): /vjɛlˈbi.t͡ɕɛl/
Audio (file)
Rhymes: -it͡ɕɛl
Syllabification: wiel‧bi‧ciel

Noun

wielbiciel m pers (feminine wielbicielka)

admirer
Synonym: miłośnik
adorer, admirer
Synonym: adorator

Declension

Declension of wielbiciel

	singular	plural
nominative	wielbiciel	wielbiciele
genitive	wielbiciela	wielbicieli
dative	wielbicielowi	wielbicielom
accusative	wielbiciela	wielbicieli
instrumental	wielbicielem	wielbicielami
locative	wielbicielu	wielbicielach
vocative	wielbicielu	wielbiciele

Related terms

verbs

Further reading

wielbiciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
wielbiciel in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.