wtrącić

Polish

Etymology

From w- +‎ trącić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈftrɔɲ.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲt͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: wtrą‧cić

Verb

wtrącić pf (imperfective wtrącać)

  1. (transitive) to interpose
    Synonyms: przerwać, wejść w słowo
  2. (reflexive) to interfere
    Synonyms: przerwać, wejść w słowo

Conjugation
Conjugation of wtrącić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wtrącić
future tense 1st wtrącę wtrącimy
2nd wtrącisz wtrącicie
3rd wtrąci wtrącą
impersonal wtrąci się
past tense 1st wtrąciłem wtrąciłam wtrąciliśmy wtrąciłyśmy
2nd wtrąciłeś wtrąciłaś wtrąciliście wtrąciłyście
3rd wtrącił wtrąciła wtrąciło wtrącili wtrąciły
impersonal wtrącono
conditional 1st wtrąciłbym wtrąciłabym wtrącilibyśmy wtrąciłybyśmy
2nd wtrąciłbyś wtrąciłabyś wtrącilibyście wtrąciłybyście
3rd wtrąciłby wtrąciłaby wtrąciłoby wtrąciliby wtrąciłyby
impersonal wtrącono by
imperative 1st niech wtrącę wtrąćmy
2nd wtrąć wtrąćcie
3rd niech wtrąci niech wtrącą
passive adjectival participle wtrącony wtrącona wtrącone wtrąceni wtrącone
anterior adverbial participle wtrąciwszy
verbal noun wtrącenie
adjective
noun

Further reading
  • wtrącić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wtrącić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.