wypocząć

Polish

Etymology

From wy- +‎ począć.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈpɔ.t͡ʂɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: wy‧po‧cząć

Verb

wypocząć pf (imperfective wypoczywać)

  1. (intransitive) to repose, to rest
    Synonym: odpocząć

Conjugation
Conjugation of wypocząć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wypocząć
future tense 1st wypocznę wypoczniemy
2nd wypoczniesz wypoczniecie
3rd wypocznie wypoczną
impersonal wypocznie się
past tense 1st wypocząłem wypoczęłam wypoczęliśmy wypoczęłyśmy
2nd wypocząłeś wypoczęłaś wypoczęliście wypoczęłyście
3rd wypoczął wypoczęła wypoczęło wypoczęli wypoczęły
impersonal wypoczęto
conditional 1st wypocząłbym wypoczęłabym wypoczęlibyśmy wypoczęłybyśmy
2nd wypocząłbyś wypoczęłabyś wypoczęlibyście wypoczęłybyście
3rd wypocząłby wypoczęłaby wypoczęłoby wypoczęliby wypoczęłyby
impersonal wypoczęto by
imperative 1st niech wypocznę wypocznijmy
2nd wypocznij wypocznijcie
3rd niech wypocznie niech wypoczną
anterior adverbial participle wypocząwszy
verbal noun wypoczęcie

Further reading
  • wypocząć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wypocząć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.