wyręka

See also: wyręką

Polish

Etymology

Deverbal from wyręczyć. First attested in 1843.[1][2]

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈrɛŋ.ka/
  • Rhymes: -ɛŋka
  • Syllabification: wy‧rę‧ka

Noun

wyręka f

  1. relief (release from a post or duty, as when replaced by another)
  2. relief (person who takes over a shift for another)

Declension
Declension of wyręka
singular plural
nominative wyręka wyręki
genitive wyręki wyręk
dative wyręce wyrękom
accusative wyrękę wyręki
instrumental wyręką wyrękami
locative wyręce wyrękach
vocative wyręko wyręki
verbs

References
  1. Gazeta Teatralna: dziennik poświęcony teatrowi, muzyce i literaturze‎, 1843, page 13
  2. wyręka in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading
  • wyręka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wyręka in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.