zawieść

Polish

Inherited from Old Polish zawieść, from Proto-Slavic *zavesti. By surface analysis, za- +‎ wieść.

zawieść pf (imperfective zawodzić)

(intransitive) to fail; to be unsuccessful
Nasz plan zawiódł, musimy zacząć od początku. ― Our plan has failed, we have to start from scratch.
(transitive) to fail; to cease to operate correctly
Zamieszanie wynika z tego, że zawiódł system informatyczny. ― The confusion results from the fact that the computer system has failed.
(transitive) to let down [+genitive = someone]; to disappoint
Bardzo mnie zawiodłeś. ― You have sorely let me down.
(transitive) to lead [+accusative = someone] [+ do (genitive) = to something]; to guide by making the way known
Myśleliśmy, że zgubiliśmy się na dobre, ale w końcu leśna ścieżka zawiodła nas do głównego szlaku. ― We thought we were lost for good, but eventually a forest path led us to the main trail.
(reflexive) to become disappointed

Conjugation of zawieść pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zawieść
future tense	1^st	zawiodę			zawiedziemy
	2^nd	zawiedziesz			zawiedziecie
	3^rd	zawiedzie			zawiodą
	impersonal	zawiedzie się
past tense	1^st	zawiódłem	zawiodłam		zawiedliśmy	zawiodłyśmy
	2^nd	zawiódłeś	zawiodłaś		zawiedliście	zawiodłyście
	3^rd	zawiódł	zawiodła	zawiodło	zawiedli	zawiodły
	impersonal	zawiedziono
conditional	1^st	zawiódłbym	zawiodłabym		zawiedlibyśmy	zawiodłybyśmy
	2^nd	zawiódłbyś	zawiodłabyś		zawiedlibyście	zawiodłybyście
	3^rd	zawiódłby	zawiodłaby	zawiodłoby	zawiedliby	zawiodłyby
	impersonal	zawiedziono by
imperative	1^st	niech zawiodę			zawiedźmy
	2^nd	zawiedź			zawiedźcie
	3^rd	niech zawiedzie			niech zawiodą
passive adjectival participle		zawiedziony	zawiedziona	zawiedzione	zawiedzeni	zawiedzione
anterior adverbial participle		zawiódłszy
verbal noun		zawiedzenie