zawieźć

Polish

Etymology

From za- +‎ wieźć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈza.vjɛɕt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -avjɛɕt͡ɕ
  • Syllabification: za‧wieźć
  • Homophone: zawieść

Verb

zawieźć pf (imperfective zawozić)

  1. (transitive, automotive, transport) to drive (to take someone or something somewhere)

Conjugation
Conjugation of zawieźć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zawieźć
future tense 1st zawiozę zawieziemy
2nd zawieziesz zawieziecie
3rd zawiezie zawiozą
impersonal zawiezie się
past tense 1st zawiozłem zawiozłam zawieźliśmy zawiozłyśmy
2nd zawiozłeś zawiozłaś zawieźliście zawiozłyście
3rd zawiózł zawiozła zawiozło zawieźli zawiozły
impersonal zawieziono
conditional 1st zawiózłbym zawiozłabym zawieźlibyśmy zawiozłybyśmy
2nd zawiózłbyś zawiozłabyś zawieźlibyście zawiozłybyście
3rd zawiózłby zawiozłaby zawiozłoby zawieźliby zawiozłyby
impersonal zawieziono by
imperative 1st niech zawiozę zawieźmy
2nd zawieź zawieźcie
3rd niech zawiezie niech zawiozą
passive adjectival participle zawieziony zawieziona zawiezione zawiezieni zawiezione
anterior adverbial participle zawiózłszy
verbal noun zawiezienie
adjective
  • zawoźny

Further reading
  • zawieźć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zawieźć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.