zbawiciel

See also: Zbawiciel

Polish

Etymology

From zbawić +‎ -ciel.

Pronunciation

IPA^(key): /zbaˈvi.t͡ɕɛl/
Audio (file)
Rhymes: -it͡ɕɛl
Syllabification: zba‧wi‧ciel
Homophone: Zbawiciel

Noun

zbawiciel m pers (feminine zbawicielka)

(archaic) savior (person who saves someone, rescues another from harm)
Synonym: zbawca

Declension

Declension of zbawiciel

	singular	plural
nominative	zbawiciel	zbawiciele
genitive	zbawiciela	zbawicieli
dative	zbawicielowi	zbawicielom
accusative	zbawiciela	zbawicieli
instrumental	zbawicielem	zbawicielami
locative	zbawicielu	zbawicielach
vocative	zbawicielu	zbawiciele

Related terms

adjective

zbawczy

adverb

zbawczo

nouns

zbawca
zbawczość
zbawczyni
zbawienie

verbs

Further reading

zbawiciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
zbawiciel in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.