zechcieć

Polish

Etymology

From ze- +‎ chcieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /zɛˈxt͡ɕɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛxt͡ɕɛt͡ɕ
  • Syllabification: ze‧chcieć

Verb

zechcieć pf (imperfective chcieć)

  1. (transitive, intransitive) to desire, to want, to wish
    Synonym: zapragnąć
  2. (intransitive) to deign, to be willing to
    Synonym: raczyć

Conjugation
Conjugation of zechcieć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zechcieć
future tense 1st zechcę zechcemy
2nd zechcesz zechcecie
3rd zechce zechcą
impersonal zechce się
past tense 1st zechciałem zechciałam zechcieliśmy zechciałyśmy
2nd zechciałeś zechciałaś zechcieliście zechciałyście
3rd zechciał zechciała zechciało zechcieli zechciały
impersonal zechciano
conditional 1st zechciałbym zechciałabym zechcielibyśmy zechciałybyśmy
2nd zechciałbyś zechciałabyś zechcielibyście zechciałybyście
3rd zechciałby zechciałaby zechciałoby zechcieliby zechciałyby
impersonal zechciano by
imperative 1st niech zechcę zechciejmy
2nd zechciej zechciejcie
3rd niech zechce niech zechcą
passive adjectival participle zechciany zechciana zechciane zechciani zechciane
anterior adverbial participle zechciawszy
verbal noun zechcenie
adjectives
nouns
verbs

Further reading
  • zechcieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zechcieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.