absolucja

• absolucyja (Middle Polish)
• absolucya (Pre-reform orthography (1816))

Learned borrowing from Latin absolūtiō.[1][2] First attested in 1570.[3]

• IPA^(key): /ap.sɔˈlu.t͡sja/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ut͡sja
• Syllabification: ab‧so‧lu‧cja

absolucja f

1. (Christianity) absolution (absolving or setting free from guilt, sin or penalty; forgiveness of an offense)

   Synonym: rozgrzeszenie

   absolucja kapłańska ― priests's absolution

   absolucyja papieska (Middle Polish) ― papal absolution

   absolucja sakramentalna ― sacramental absolution

   absolucja generalna ― general absolution

   absolucja zbiorowa ― collective absolution

   udzielać/udzielić absolucji ― to give absolution

2. (dated, law) absolution (absolving, or setting free from guilt, sin, or penalty)

• Pęzik, Piotr; Przepiórkowski, A.; Bańko, M.; Górski, R.; Lewandowska-Tomaszczyk, B (2012) Wyszukiwarka PELCRA dla danych NKJP. Narodowy Korpus Języka Polskiego [National Polish Language Corpus, PELCRA search engine]‎, Wydawnictwo PWN

• absolucja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• absolucja in Polish dictionaries at PWN
• Wiesław Morawski (03.02.2020), “ABSOLUCJA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807-1814), “absolucya”, in Słownik języka polskiego, volume 1, page 3
• Aleksander Zdanowicz (1861), “absolucja”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “absolucja”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 4