bakać

See also: bąkać

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *bakati. First attested in the 15th century.

Verb

bakać impf (perfective zbakać)

  1. (transitive) to reprimand, to scold, to rebuke
    Synonyms: łajać, przykazować, tępić, żurzyć

Derived terms
nouns

Descendants
  • Polish: bakać (obsolete)

References

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈba.kat͡ɕ/
  • Rhymes: -akat͡ɕ
  • Syllabification: ba‧kać

Etymology 1

Inherited from Old Polish bakać, from Proto-Slavic *bakati. First attested in the 15th century.[1]

Verb

bakać impf

  1. (Middle Polish, transitive) to call, to beckon
    Synonym: wołać
  2. (obsolete, transitive, intransitive) to reprimand, to scold, to rebuke [+accusative] [+ na (accusative)]
  3. (obsolete, intransitive) to cry out from joy
Conjugation
Conjugation of bakać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive bakać
present tense 1st bakam bakamy
2nd bakasz bakacie
3rd baka bakają
impersonal baka się
past tense 1st bakałem bakałam bakaliśmy bakałyśmy
2nd bakałeś bakałaś bakaliście bakałyście
3rd bakał bakała bakało bakali bakały
impersonal bakano
future tense 1st będę bakał,
będę bakać
 będę bakała,
będę bakać
 będziemy bakali,
będziemy bakać
 będziemy bakały,
będziemy bakać
2nd będziesz bakał,
będziesz bakać
 będziesz bakała,
będziesz bakać
 będziecie bakali,
będziecie bakać
 będziecie bakały,
będziecie bakać
3rd będzie bakał,
będzie bakać
 będzie bakała,
będzie bakać
 będzie bakało,
będzie bakać
 będą bakali,
będą bakać
 będą bakały,
będą bakać
impersonal będzie bakać się
conditional 1st bakałbym bakałabym bakalibyśmy bakałybyśmy
2nd bakałbyś bakałabyś bakalibyście bakałybyście
3rd bakałby bakałaby bakałoby bakaliby bakałyby
impersonal bakano by
imperative 1st niech bakam bakajmy
2nd bakaj bakajcie
3rd niech baka niech bakają
active adjectival participle bakający bakająca bakające bakający bakające
passive adjectival participle bakany bakana bakane bakani bakane
contemporary adverbial participle bakając
verbal noun bakanie

References
  1. B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “bakać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Further reading

Etymology 2

Borrowed from German backen (“to bake”) + -ować.

Verb

bakać impf (perfective zbakać)

  1. (transitive, intransitive, slang) to smoke weed, to toke
    Synonym: jarać

Silesian

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈba.kat͡ɕ/
  • Syllabification: ba‧kać

Etymology 1

Borrowed from German backen (“to bake”) + -ować.[1]

Verb

bakać impf

  1. (transitive, intransitive) to smoke a cigarette
    Synonym: kurzić

Verb

bakać impf

  1. (intransitive) to toil, to work hard

References
  1. Barbara Podgórska; Adam Podgóski (2008), “bakać II”, in Słownik gwar śląskich [A dictionary of Silesian lects], Katowice: Wydawnictwo KOS, →ISBN, page 31

Further reading
  • Barbara Podgórska; Adam Podgóski (2008), “bakać I”, in Słownik gwar śląskich [A dictionary of Silesian lects], Katowice: Wydawnictwo KOS, →ISBN, page 31
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.