łajać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *làjati, from Proto-Balto-Slavic *lā́ˀtei, from Proto-Indo-European *leh₂- (to bark, howl).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈwa.jat͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -ajat͡ɕ
  • Syllabification: ła‧jać

Verb

łajać impf (perfective złajać or połajać)

  1. (transitive, literary) to scold, to chide
    Synonyms: besztać, ganić, karcić, objeżdżać, obtańcowywać, ochrzaniać, opieprzać, opierdalać, rugać, sztorcować, strofować, upominać, napominać

Conjugation

Derived terms

nouns

Further reading

  • łajać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • łajać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.