mainia

Ingrian

Etymology

From Proto-Finnic *mainit'ak, borrowed from Proto-Germanic *mainijaną. Cognates include Finnish mainita and Estonian mainida.

The syncope of -t- is irregular, but appears also in Votic mainia. The original form survives as mainita.

Pronunciation

  • (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈmɑi̯niɑ/, [ˈmɑi̯ne̞]
  • (Soikkola) IPA(key): /ˈmɑi̯niɑ/, [ˈmɑi̯niɑ]
  • Rhymes: -ɑi̯ni, -ɑi̯niɑ
  • Hyphenation: mai‧ni‧a

Verb

mainia

  1. (transitive) to mention
    • 1936, N. A. Iljin and V. I. Junus, Bukvari iƶoroin șkouluja vart, Leningrad: Riikin Ucebno-pedagogiceskoi Izdateljstva, page 42:
      Senen nimi mainikaa.
      Mention its name.

Conjugation

Conjugation of mainia (type 7/oppia, no gradation)
Indikativa
Preesens Perfekta
positive negative positive negative
1st singular mainin en maini 1st singular oon mainint, oon maininut en oo mainint, en oo maininut
2nd singular mainit et maini 2nd singular oot mainint, oot maininut et oo mainint, et oo maininut
3rd singular mainii ei maini 3rd singular ono mainint, ono maininut ei oo mainint, ei oo maininut
1st plural mainimma emmä maini 1st plural oomma maininneet emmä oo maininneet
2nd plural mainitta että maini 2nd plural ootta maininneet että oo maininneet
3rd plural mainiit1), mainivat2), mainitaa evät maini 3rd plural ovat maininneet evät oo maininneet
impersonal mainitaa ei mainita impersonal ono mainittu ei oo mainittu
Imperfekta Pluskvamperfekta
positive negative positive negative
1st singular mainin en mainint, en maininut 1st singular olin mainint, olin maininut en olt mainint, en olt maininut
2nd singular mainit et mainint, et maininut 2nd singular olit mainint, olit maininut et olt mainint, et olt maininut
3rd singular maini ei mainint, ei maininut 3rd singular oli mainint, oli maininut ei olt mainint, ei olt maininut
1st plural mainimma emmä maininneet 1st plural olimma maininneet emmä olleet maininneet
2nd plural mainitta että maininneet 2nd plural olitta maininneet että olleet maininneet
3rd plural mainiit1), mainivat2), mainittii evät maininneet 3rd plural olivat maininneet evät olleet maininneet
impersonal mainittii ei mainittu impersonal oli mainittu ei olt mainittu
Konditsionala
Preesens Perfekta
positive negative positive negative
1st singular mainisin en mainis 1st singular olisin mainint, olisin maininut en olis mainint, en olis maininut
2nd singular mainisit, mainiist1) et mainis 2nd singular olisit mainint, olisit maininut et olis mainint, et olis maininut
3rd singular mainis ei mainis 3rd singular olis mainint, olis maininut ei olis mainint, ei olis maininut
1st plural mainisimma emmä mainis 1st plural olisimma maininneet emmä olis maininneet
2nd plural mainisitta että mainis 2nd plural olisitta maininneet että olis maininneet
3rd plural mainisiit1), mainisivat2), mainittais evät mainis 3rd plural olisivat maininneet evät olis maininneet
impersonal mainittais ei mainittais impersonal olis mainittu ei olis mainittu
Imperativa
Preesens Perfekta
positive negative positive negative
1st singular 1st singular
2nd singular maini elä maini 2nd singular oo mainint, oo maininut elä oo mainint, elä oo maininut
3rd singular mainikoo elköö mainiko 3rd singular olkoo mainint, olkoo maininut elköö olko mainint, elköö olko maininut
1st plural 1st plural
2nd plural mainikaa elkää mainiko 2nd plural olkaa maininneet elkää olko maininneet
3rd plural mainikoot elkööt mainiko 3rd plural olkoot maininneet elkööt olko maininneet
impersonal mainittakkoo elköö mainittako impersonal olkoo mainittu elköö olko mainittu
Potentsiala
Preesens
positive negative
1st singular maininen en mainine
2nd singular maininet et mainine
3rd singular maininoo ei mainine
1st plural maininemma emmä mainine
2nd plural maininetta että mainine
3rd plural maininoot evät mainine
impersonal mainittannoo ei mainittane
Nominal forms
Infinitivat Partisipat
active passive
1st mainia present mainiva mainittava
2nd inessive mainijees past mainint, maininut mainittu
instructive mainien 1) Chiefly in the Soikkola dialect.
2) Chiefly in the Ala-Laukaa dialect.
*) For the imperative, the 2nd plural (mainikaa) may be used for the 3rd person as well.
**) The interrogative is formed by adding the suffix -k (-ka?/-kä?) to the indicative, or -kse to the potential.
***) In folk poetry, a long first infinitive can be formed by adding the suffix -kse, followed by possessive suffixes, to the first infinitive. Note that sometimes gemination may be undone by this addition.
3rd illative mainimaa
inessive mainimaas
elative mainimast
abessive mainimata
4th nominative mainimiin
partitive mainimista, mainimist

Synonyms

References

  • Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 292
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.