odgonić

Polish

Etymology

From od- +‎ gonić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔdˈɡɔ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
  • Syllabification: od‧go‧nić

Verb

odgonić pf (imperfective odganiać)

  1. (transitive) to chase off, to drive away
    Synonym: odpędzić

Conjugation
Conjugation of odgonić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive odgonić
future tense 1st odgonię odgonimy
2nd odgonisz odgonicie
3rd odgoni odgonią
impersonal odgoni się
past tense 1st odgoniłem odgoniłam odgoniliśmy odgoniłyśmy
2nd odgoniłeś odgoniłaś odgoniliście odgoniłyście
3rd odgonił odgoniła odgoniło odgonili odgoniły
impersonal odgoniono
conditional 1st odgoniłbym odgoniłabym odgonilibyśmy odgoniłybyśmy
2nd odgoniłbyś odgoniłabyś odgonilibyście odgoniłybyście
3rd odgoniłby odgoniłaby odgoniłoby odgoniliby odgoniłyby
impersonal odgoniono by
imperative 1st niech odgonię odgońmy
2nd odgoń odgońcie
3rd niech odgoni niech odgonią
passive adjectival participle odgoniony odgoniona odgonione odgonieni odgonione
anterior adverbial participle odgoniwszy
verbal noun odgonienie

Further reading
  • odgonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • odgonić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.