odmówić

From od- +‎ mówić.

• IPA^(key): /ɔdˈmu.vit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -uvit͡ɕ
• Syllabification: od‧mó‧wić

odmówić pf (imperfective odmawiać)

1. (transitive) to say no (to reject something) [+genitive]
   • 1871, Bronisław Wołowski, Polacy w rewolucyi paryzkiéj‎, Drukarnia narodowa W. Manickiego, archived from the original on 2022-08-07, page 12:

     P[an] Juliusz Favre odmówił traktowania z buntownikami, choć buntownikiem było dwu-milionowe miasto, zupełnie tak samo jak car Mikołaj odmówił traktowania z Polakami.

     Mr. Jules Favre refused to negotiate with the rebels, though a city of two million people was in rebellion, entirely the same way Tsar Nicholas refused to negotiate with the Poles.

2. (transitive) to deny, to refuse (to refuse to give or grant something to someone) [+genitive]
3. (transitive) to say grace, to say a prayer

   Synonym: zmówić

   Hypernym: powiedzieć

4. (colloquial, transitive) to cancel, to negative (to invalidate, annul)

• odmówić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• odmówić in Polish dictionaries at PWN