oduczyć

Polish

Etymology

From od- +‎ uczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈdu.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: o‧du‧czyć

Verb

oduczyć pf (imperfective oduczać)

  1. (transitive) to unteach, to wean
  2. (reflexive) to unlearn, to break a habit

Conjugation
Conjugation of oduczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive oduczyć
future tense 1st oduczę oduczymy
2nd oduczysz oduczycie
3rd oduczy oduczą
impersonal oduczy się
past tense 1st oduczyłem oduczyłam oduczyliśmy oduczyłyśmy
2nd oduczyłeś oduczyłaś oduczyliście oduczyłyście
3rd oduczył oduczyła oduczyło oduczyli oduczyły
impersonal oduczono
conditional 1st oduczyłbym oduczyłabym oduczylibyśmy oduczyłybyśmy
2nd oduczyłbyś oduczyłabyś oduczylibyście oduczyłybyście
3rd oduczyłby oduczyłaby oduczyłoby oduczyliby oduczyłyby
impersonal oduczono by
imperative 1st niech oduczę oduczmy
2nd oducz oduczcie
3rd niech oduczy niech oduczą
passive adjectival participle oduczony oduczona oduczone oduczeni oduczone
anterior adverbial participle oduczywszy
verbal noun oduczenie

Further reading
  • oduczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • oduczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.