zwolić
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish zwolić, from Proto-Slavic *sъvoliti. By surface analysis, z- + woleć.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈzvɔ.lit͡ɕ/
- Rhymes: -ɔlit͡ɕ
- Syllabification: zwo‧lić
Verb
zwolić pf
Conjugation
Conjugation of zwolić pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | zwolić | |||||
| future tense | 1st | zwolę | zwolimy | |||
| 2nd | zwolisz | zwolicie | ||||
| 3rd | zwoli | zwolą | ||||
| impersonal | zwoli się | |||||
| past tense | 1st | zwoliłem | zwoliłam | zwoliliśmy | zwoliłyśmy | |
| 2nd | zwoliłeś | zwoliłaś | zwoliliście | zwoliłyście | ||
| 3rd | zwolił | zwoliła | zwoliło | zwolili | zwoliły | |
| impersonal | zwolono | |||||
| conditional | 1st | zwoliłbym | zwoliłabym | zwolilibyśmy | zwoliłybyśmy | |
| 2nd | zwoliłbyś | zwoliłabyś | zwolilibyście | zwoliłybyście | ||
| 3rd | zwoliłby | zwoliłaby | zwoliłoby | zwoliliby | zwoliłyby | |
| impersonal | zwolono by | |||||
| imperative | 1st | niech zwolę | zwólmy | |||
| 2nd | zwól | zwólcie | ||||
| 3rd | niech zwoli | niech zwolą | ||||
| passive adjectival participle | zwolony | zwolona | zwolone | zwoleni | zwolone | |
| anterior adverbial participle | zwoliwszy | |||||
| verbal noun | zwolenie | |||||
Derived terms
verbs
- dozwolić pf, dozwalać impf
- pozwolić pf, pozwalać impf
- przyzwolić pf, przyzwalać impf
- wyzwolić pf, wyzwalać impf
- zezwolić pf, zezwalać impf
Related terms
adjectives
- wyzwoleńczy
- wyzwolony
- zwolenniczy
adverb
- przyzwalająco
nouns
- pozwolenie
- pozwoleństwo
- wyzwolenie
- wyzwoleniec
- wyzwolennik
- wyzwoliciel
- wyzwoliny
- zezwolenie
- zwolennica
- zwolennictwo
- zwolennik
Further reading
- zwolić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.