ganić

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *ganiti. A cognate to Czech hanět.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɡa.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -aɲit͡ɕ
  • Syllabification: ga‧nić

Verb

ganić impf (perfective zganić)

  1. (transitive) to reprimand, to reprove
    Synonyms: besztać, karcić, łajać, objeżdżać, obtańcowywać, ochrzaniać, opieprzać, opierdalać, rugać, sztorcować, strofować, upominać, napominać

Conjugation
Conjugation of ganić impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ganić
present tense 1st ganię ganimy
2nd ganisz ganicie
3rd gani ganią
impersonal gani się
past tense 1st ganiłem ganiłam ganiliśmy ganiłyśmy
2nd ganiłeś ganiłaś ganiliście ganiłyście
3rd ganił ganiła ganiło ganili ganiły
impersonal ganiono
future tense 1st będę ganił,
będę ganić
 będę ganiła,
będę ganić
 będziemy ganili,
będziemy ganić
 będziemy ganiły,
będziemy ganić
2nd będziesz ganił,
będziesz ganić
 będziesz ganiła,
będziesz ganić
 będziecie ganili,
będziecie ganić
 będziecie ganiły,
będziecie ganić
3rd będzie ganił,
będzie ganić
 będzie ganiła,
będzie ganić
 będzie ganiło,
będzie ganić
 będą ganili,
będą ganić
 będą ganiły,
będą ganić
impersonal będzie ganić się
conditional 1st ganiłbym ganiłabym ganilibyśmy ganiłybyśmy
2nd ganiłbyś ganiłabyś ganilibyście ganiłybyście
3rd ganiłby ganiłaby ganiłoby ganiliby ganiłyby
impersonal ganiono by
imperative 1st niech ganię gańmy
2nd gań gańcie
3rd niech gani niech ganią
active adjectival participle ganiący ganiąca ganiące ganiący ganiące
passive adjectival participle ganiony ganiona ganione ganieni ganione
contemporary adverbial participle ganiąc
verbal noun ganienie

Derived terms
noun

Further reading
  • ganić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ganić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.