karcić

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kъrtiti. Doublet of korcić (to tempt), a borrowing from Ukrainian.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkar.t͡ɕit͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -art͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: kar‧cić

Verb

karcić impf (perfective skarcić)

  1. (transitive) to chide, to scold, to rebuke, to reprimand, to castigate
    Synonyms: besztać, ganić, łajać, objeżdżać, obtańcowywać, ochrzaniać, opieprzać, opierdalać, rugać, sztorcować, strofować, upominać, napominać

Conjugation

Further reading

  • karcić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • karcić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.