naznaczyć

Polish

Etymology

From na- +‎ znaczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈzna.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -at͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: na‧zna‧czyć

Verb

naznaczyć pf (imperfective naznaczać)

  1. (transitive) to mark, to brand
    Synonyms: oznaczyć, zaznaczyć, nacechować
  2. (transitive) to determine, to set
    Synonyms: ustanowić, określić, wyznaczyć
  3. (reflexive) to mark oneself, to mark one another

Conjugation
Conjugation of naznaczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive naznaczyć
future tense 1st naznaczę naznaczymy
2nd naznaczysz naznaczycie
3rd naznaczy naznaczą
impersonal naznaczy się
past tense 1st naznaczyłem naznaczyłam naznaczyliśmy naznaczyłyśmy
2nd naznaczyłeś naznaczyłaś naznaczyliście naznaczyłyście
3rd naznaczył naznaczyła naznaczyło naznaczyli naznaczyły
impersonal naznaczono
conditional 1st naznaczyłbym naznaczyłabym naznaczylibyśmy naznaczyłybyśmy
2nd naznaczyłbyś naznaczyłabyś naznaczylibyście naznaczyłybyście
3rd naznaczyłby naznaczyłaby naznaczyłoby naznaczyliby naznaczyłyby
impersonal naznaczono by
imperative 1st niech naznaczę naznaczmy
2nd naznacz naznaczcie
3rd niech naznaczy niech naznaczą
passive adjectival participle naznaczony naznaczona naznaczone naznaczeni naznaczone
anterior adverbial participle naznaczywszy
verbal noun naznaczenie

Further reading
  • naznaczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • naznaczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.