beczeć

Polish

Inherited from Proto-Slavic *bečati. By surface analysis, bek +‎ -eć.

beczeć impf (perfective zabeczeć)

(intransitive, of goats and sheep) to baa, to bleat
Synonym: meczeć
(intransitive, colloquial) to snivel, to whimper (to cry for a silly reason)
Synonyms: mazać się, mazgaić się, ryczeć
(intransitive, music) to screech (to give off a bad sound)

Conjugation of beczeć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		beczeć
present tense	1^st	beczę			beczymy
	2^nd	beczysz			beczycie
	3^rd	beczy			beczą
	impersonal	beczy się
past tense	1^st	beczałem	beczałam		beczeliśmy	beczałyśmy
	2^nd	beczałeś	beczałaś		beczeliście	beczałyście
	3^rd	beczał	beczała	beczało	beczeli	beczały
	impersonal	beczano
future tense	1^st	będę beczał, będę beczeć	będę beczała, będę beczeć		będziemy beczeli, będziemy beczeć	będziemy beczały, będziemy beczeć
	2^nd	będziesz beczał, będziesz beczeć	będziesz beczała, będziesz beczeć		będziecie beczeli, będziecie beczeć	będziecie beczały, będziecie beczeć
	3^rd	będzie beczał, będzie beczeć	będzie beczała, będzie beczeć	będzie beczało, będzie beczeć	będą beczeli, będą beczeć	będą beczały, będą beczeć
	impersonal	będzie beczeć się
conditional	1^st	beczałbym	beczałabym		beczelibyśmy	beczałybyśmy
	2^nd	beczałbyś	beczałabyś		beczelibyście	beczałybyście
	3^rd	beczałby	beczałaby	beczałoby	beczeliby	beczałyby
	impersonal	beczano by
imperative	1^st	niech beczę			beczmy
	2^nd	becz			beczcie
	3^rd	niech beczy			niech beczą
active adjectival participle		beczący	becząca	beczące	beczący	beczące
contemporary adverbial participle		becząc
verbal noun		beczenie

adjective

interjection

nouns

verbs