biedaczyna

See also: biedaczyną

Polish

Etymology

From biedak +‎ -yna. First attested in 1807.[1][2]

Pronunciation
  • IPA(key): /bjɛ.daˈt͡ʂɨ.na/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨna
  • Syllabification: bie‧da‧czy‧na

Noun

biedaczyna m pers

  1. (colloquial) Augmentative of biedak
    Synonym: biedaczysko

Declension
Declension of biedaczyna
singular plural
nominative biedaczyna biedaczyni
genitive biedaczyny biedaczynów
dative biedaczynie biedaczynom
accusative biedaczynę biedaczynów
instrumental biedaczyą biedaczynami
locative biedaczynie biedaczynach
vocative biedaczyno biedaczyni

Noun

biedaczyna f

  1. (colloquial) Augmentative of biedak
    Synonym: biedaczysko

Declension
Declension of biedaczyna
singular plural
nominative biedaczyna biedaczyny
genitive biedaczyny biedaczyn
dative biedaczynie biedaczynom
accusative biedaczynę biedaczyny
instrumental biedaczyną biedaczynami
locative biedaczynie biedaczynach
vocative biedaczyno biedaczyny
adjectives
adverb
nouns
verbs

References
  1. Samuel Bogumił Linde (1807) Słownik języka polskiego: A - L‎, page 370
  2. biedaczyna in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading
  • biedaczyna in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • biedaczyna in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.