zagonić

Polish

Etymology

From za- +‎ gonić.

Pronunciation
  • IPA(key): /zaˈɡɔ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
  • Syllabification: za‧go‧nić

Verb

zagonić pf (imperfective zaganiać)

  1. (transitive) to herd, to drive, to chase
    Synonyms: zapędzić, spędzić, nagonić, zgonić, napędzić
  2. (transitive) to urge, to compel
    Synonyms: pogonić, zmusić, przynaglić

Conjugation
Conjugation of zagonić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zagonić
future tense 1st zagonię zagonimy
2nd zagonisz zagonicie
3rd zagoni zagonią
impersonal zagoni się
past tense 1st zagoniłem zagoniłam zagoniliśmy zagoniłyśmy
2nd zagoniłeś zagoniłaś zagoniliście zagoniłyście
3rd zagonił zagoniła zagoniło zagonili zagoniły
impersonal zagoniono
conditional 1st zagoniłbym zagoniłabym zagonilibyśmy zagoniłybyśmy
2nd zagoniłbyś zagoniłabyś zagonilibyście zagoniłybyście
3rd zagoniłby zagoniłaby zagoniłoby zagoniliby zagoniłyby
impersonal zagoniono by
imperative 1st niech zagonię zagońmy
2nd zagoń zagońcie
3rd niech zagoni niech zagonią
passive adjectival participle zagoniony zagoniona zagonione zagonieni zagonione
anterior adverbial participle zagoniwszy
verbal noun zagonienie

Further reading
  • zagonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zagonić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.